Playing Big: Onthechten van lof en kritiek

Heb je Playing Big van Tara Mohr gelezen? Doen! Aanrader. Ik herlees het nu en krijg er weer andere inzichten bij dan 2 jaar geleden, toen ik het voor het eerst las. Destijds werd ik vooral gegrepen door het stuk dat over de ondermijnende spreekgewoonten van vrouwen gaat. Een onderwerp dat me tijdens mijn studie al mateloos interesseerde.

Nu resoneert het stuk over onthechten van lof en kritiek. Zij stelt je als lezer de vraag: wat is belangrijker dan lof oogsten? Nu vind ik dat werkelijk een lastige vraag. Ik ben nog steeds als een pup die trots is als ze een opdracht goed uitvoert en daar een beloning voor krijgt. Het beste meisje van de klas dat goed oplet, meedoet in de les en vragen stelt. Ik ben leergierig, haal graag het onderste uit de kan en vind het inderdaad fijn om een complimentje te krijgen. Dat is een van mijn kinderlijke trekjes.

Bang om neergesabeld te worden

Dat gebeurt nu ook bij het schrijven van mijn bestseller. Wat vrienden, van wie ik weet dat ze kijk hebben op boeken en eerlijke feedback durven geven, lezen mee. Ergens ben ik bang dat ze me neer gaan sabelen. Broddelwerk. Slaapverwekkend. Geen touw aan vast te knopen. Dat toetert door mijn hoofd. Het verlamt me ergens. Er komt weinig uit mijn handen. Dan druppelen de eerste reacties binnen.

Heel knap gedaan…!!!! Very you… Alsof je het hardop in de kroeg vertelt.
Ik zit zoooo te genieten van je boek. En zo grappig die herkenning. Heerlijk.
Wow. Ik kan niet stoppen met lezen. Wat een heerlijke zinnen maken die woorden.

Weerklank van een overtuiging die ik van mezelf heb

Ik gloei van trots. Zie je wel, zeg ik tegen mezelf als ik dit lees. Je kunt echt schrijven! Bizar toch, dat je al bijna 20 jaar van je werkzame leven grotendeels schrijvend doorbrengt en werkelijk verbaasd bent bij zulke reacties. Dat onthechten van lof, ik ben er nog lang niet. Ik sla Playing Big er nog eens op na en prent mezelf in dat feedback me strategische informatie geeft om zo effectief mogelijk mijn doelen te bereiken. Kritiek hoort erbij als je hoog spel speelt. En de kritiek die me het hardst raakt, is een weerklank van een overtuiging die ik van mezelf heb. Daar mag ik mee aan de slag. Dank je wel, Tara.

Onder de sex, drank en rock’n’roll zit een diepere laag

En nu ik er wat langer over nadenk. Het is ook echt een retespannend proces. Mensen stellen vragen die je aan het twijfelen maken. Wat nou als je slechte recensies krijgt? Wat als het geen bestseller wordt? Wat als je boek bij De Slegte komt te liggen? Het is een reality check. Ik weet het. Mensen proberen je te beschermen tegen teleurstelling. Het voelt als kritiek. Dus onthechten van kritiek vind ik ook een lastige. Ik laat me erdoor uit het veld slaan. En krabbel weer op. Spreek mezelf moed in. Je hebt wel mooi een boek geschreven. Een heel boek! Met wel meer dan 60.000 woorden. Met een kop en een staart. Met goeie grappen. Met een spannende verhaallijn. En geloofwaardige karakters. Een trip down memory lane. Langs de krochten van je fantasie. Een geweldig proces dat niemand je afneemt. En het aller-allerbelangrijkste is dat er een boodschap in mijn boek zit. Onder de sex, drank en rock’n’roll zit een diepere laag. En dat is dat je altijd een keuze hebt om voor jezelf te gaan. Hoe diep het ravijn ook is waar je in bent gepletterd.

Kies voor jezelf. Zonder voorbehoud

Tara Mohr stelt me nog een vraag: De laatste stelregel om je te helpen onthechten van lof en kritiek gaat om het bedenken van wat je werkelijke prioriteiten zijn… wat is belangrijker voor je dan om in deze situatie lof te oogsten en aardig gevonden worden?
Ik wil me niet meer druk maken om wat iedereen van mij of mijn schrijfsels vindt. Ik wil mezelf uiten. En jou inspireren. Wees een Bickle. Kies voor jezelf. Zonder voorbehoud. Zonder afhankelijk te zijn van lof en kritiek. Dus aan jou de vraag: hoe kies jij voor jezelf?